Trekking

Donderdag de 31e was het dan eindelijk zover dat we gingen trekken. De vorige dag alles besproken met de gids, spullen geleend zoals slaapzakken, stokken, handschoenen. Mutsen en extra tas hadden we zelf gekocht. Na een taxirit van ruim een uur bij startpunt aangekomen. Onderweg demonstraties en veel politie ivm verkiezingen. De eerste dag liepen we 3 1/2 uur, ong.500m klimmen, om er in te komen. De 2e dag was al aangekondigd als zwaar, met o.a. 3280 stenen treden om te beginnen... In totaal 1500m geklommen in 9 uur. We hadden beiden al snel last van de ijle lucht. De gidsen hadden een prima humeur en hielden de stemming (vaart?) erin met liedjes en Nepalese woorden. Bij aankomst erg mistig, nog geen berg gezien. Accomodaties erg eenvoudig, slapen in houten barakken, nauwelijks sanitair. Na het eten is het goed slapen.
Zoo de grote dag is aangebroken: de dag van Poon Hill! 's nachts hoorden we het regenen en hielden ons hart vast, maar om 04.00 was t kraakhelder met een triljoen sterren.
We moesten nog omhoog, 300 meter klimmen, en dat deden we te snel, dus hijgend kwamen we boven.... De beloning was grandioos!!! Op de top van Poon hill is een plateau waardoor je om je heen talloze hoge witte pieken ziet! Langzaam werd het lichter en dat is toch zo mooi! Het donkerblauw van de bergen wordt steeds lichter en dan komt de zon erbij om de top aan te steken... Zo komt er steeds meer oranje op de bergen, tenslotte komt de zon zelf omhoog! Een knaloranje bol, het is waar wat Keshu ons al had gezegd: je wilt huilen van ontroering van zoveel moois. Een magische plek!
Ijskoud ook trouwens, die spullen hebben we niet voor niets meegesleept naar boven, alles komt van pas!
Talloze foto's maken we, en dan dalen we weer af naar Ghorepani voor het ontbijt, wat we buiten op het terras gingen eten....
Nagenieten en maar kijken en kijken....
Daarna werk aan de winkel: lopen. Stijgen, dalen, stijgen, dalen, Nepali flat, etc, en zo weer 8 uur onderweg naar Tadapani. Net voor t donker kwamen we aan, dus we zagen niks van het uitzicht. De volgende morgen keken we naar buiten en zagen de bergen nog dichterbij! Ook hier naar buiten en veel kijken en genieten....
Deze dag enorm gedaald, 1500 meter, tot beneden aan de rivier. Af en toe achterom kijken naar de Macchhepuchhre (Fishtail Mountain) dat is de heilige berg die niet beklommen mag worden. Hij is prachtig!
Met onze zeer vermoeide voeten en lijven konden we het niet laten om mee te dansen met de nepalese mensen die het Deepawali aan het vieren waren. Ach ja, je bent er nou toch, dus dansen doe je!
De laatste dag was een kortere dag, met veel minder steile dalingen, en steeds de Fishtail achter ons. We konden er maar geen afscheid van nemen...
....
Moe maar zeer voldaan terug, wel even flink ziek geweest na terugkomst, maar we zijn trots op onze prestatie!