Wat een feest!

Na het doen van talloze inkopen, denk- en rekenwerk, regelzaken stapten we eindelijk in de auto om richting Gaun Pharka te rijden. Eerst nog via de market van Pokhara om daar nog de zakken rijst en noodles op te halen. Uiteraard gaat alles op zn Nepalees: we vertrekken een dik uur later pas, en bij de market moet alles nog vanaf nul worden geregeld. Okee... Hoeveel zakken, welke kwaliteit, wat is de prijs? Tilak heeft een voedzaam mengsel bedacht van gepofte rijst, noodles en havermoutvlokken. Na wat onderhandelen zijn we er uit. En dan nu even mengen?
Achter de winkel op een overdekt plaatsje worden de zakken gemengd, gewoon met de hand en soms met de voet. Over hygiëne hebben we t niet... Het mengen gaat maar door, we hebben dan ook veel voedsel! 6 grote zakken voor Gaun Pharka en 2 voor Bettyani. We kunnen weer rijden. Aan de rand van het dorp worden we al opgewacht door een paar jongens van een jaar of 11-12, en ook de vader van Tilak is er. Steeds meer mensen komen nu, om de spullen allemaal naar boven te sjouwen. De spullen voor Bettyani gaan met de truck verder de berg op. Die school is nu dicht en als de school weer open is brengt Tilak het daarheen.
We lopen achter de sjouwers aan, en bij de ingang van de school krijgen we bloemenslingers van de kinderen. Wat heerlijk om terug te komen met zoveel spullen! De principal van de school straalt aan één stuk door en spreekt ons toe in het Nepali en leest daarna een engelse toespraak voor! De kinderen die allemaal gekomen zijn (het is eigenlijk nog een vrije week vanwege de festivals) zien er opgewonden uit. Ze kijken vol afwachting naar ons. Een paar ouders hebben de rijstoogst even gestopt om hierbij te zijn. Er zijn allemaal oude belangrijke mannen aanwezig, waaronder de president van de school en de vader van Tilak. Son en Mar bedanken namens SonMar voor de komst van iedereen. Daarna begint het overhandigen van al het speelgoed en schoolspullen en eten en de gastank die meteen geïnstalleerd wordt!
Dan is het hoog tijd ( ook voor de kinderen) om te bewegen: we delen ballonnen uit die met enige hulp worden opgeblazen. Een aantal bijdehandjes komen er nog meer halen. Weg gezag en stilzitten: lekker spelen! Wij krijgen ook cadeaus: prachtige sjalen en oliekannetjes. Intussen is er warm water (!) en krijgen de kinderen het nieuwe gemengde eten, wat gretig verorberd wordt. Sommigen trekken zich terug op een rustig plekje om ervan te genieten, prachtig. We hebben ook de vlaggetjes opgehangen van ons benefietfeest. Er klom zelfs iemand voor in een boom.
Toen werd het wel weer tijd om af te dalen. Beneden bij het huis van een ouder kregen we.... Dal baht, verrassing! Maar zo lief en goed bedoeld. Onze magen moesten er niet echt aan denken, maar toch dapper wat happen genomen. Daarna echt afscheid, een paar kinderen nog een stukkie meegereden en toen echt weer terug. Pfoe, wat een ervaring weer.
Terug in Snowleopard 's avonds afscheidsdiner:.... Dal baht! Met voorgerecht zelfs. Wij nog steeds gammel en weer dapper iets gegeten. René bood met toespraak de T-shirts aan die hij had laten maken voor de hele staf: zwart met in rood het nieuwe logo van het hotel erop. We hopen dat Tilak de hint snapt: erken je personeel en geef een signaal naar je klanten, maar of het werkt...
De volgende morgen eerst relaxed wakker worden en toen de laatste zaken regelen: alle uitgaven op een rijtje en toen rekenen wat we konden toezeggen aan mr. T. Intensief overleg nog met hem, hier en daar een schatting en steeds schakelen tussen euro's en roepies. Uiteindelijk overeenkomst opgesteld met 6 items (engelse leraren, salaris vrijwiligers, alles voor 1 jaar voorlopig, uniforms, speeltoestellen bij ene school en speelgrond bij de andere). Dit zeggen we dus toe te financieren. Op het laatst nog een enkel discussiepuntje met Tilak en echtgenote, maar wij waren duidelijk en beslist. Hadden dit tenslotte al eerder besproken en afgestemd. Akkoord dus, Tilak tekent en hij is daarmee verantwoordelijk voor het geheel. We vertrouwen hem.
Goed gevoel uiteindelijk en snel naar de laatste lunch...
Foto's volgen later.....