Onderdompeling in een andere cultuur

De laatste dag van het Dewalifeest is de dag van de broer-zus tikka. Dan geeft de zus haar broer(s) een tikka. Daarmee wordt de band tussen hen bevestigt en wensen ze elkaar voorspoed en geluk. Wij zijn de avond ervoor uitgenodigd door de familie Singh van de sjalenwinkel. De dag erna waren we om 11 uur bij hen. We moeten behoorlijk bukken om een deurtje achterin de zaak door te kunnen. De overgang is schokkend. Van een mooie winkel kom je in een hutje van twee meter breed en 1.70m hoog. Zelfs Sonja moest gebukt lopen. In die ruimte staan twee bedden waarop we kunnen zitten. Er staat wel een tv waarop de jongste zoon Avatar zit te kijken. De houten wanden en het houten plafond zijn bekleed met posters van diverse goden, filmhelden, dieren en er hangen diploma's van de kinderen. Achter de woon/slaapruimte ligt een keukentje dat nog iets lager is. De dal bath staat al te pruttelen, het lijkt erop dat Nepali niets anders eten. Achter de keuken ligt de binnenplaats. Hier liggen mooie kleden waarop iedereen blootsvoets gaat zitten. Son krijgt haar eigen krukje. Moeder brengt de schaal met tikkapoeder en alle ingrediënten die erbij horen. Eerst sprenkelt de zus wat water rond haar broer. Dan wat olie op zijn hoofd en een doekje erop. Dan maakt ze de tikka die de 7 kleuren van de regenboog heeft. Dan stopt ze wat kokoszoetigheid in de mond van haar broer en krijgt hij een bakje met wat snoepjes, gedroogde dadels, pinda's en walnoten en een bloemenkrans om zijn nek. De broer geeft haar wat geld cadeau en kust haar voeten. Dit herhaalt zich bij de andere twee broers. Dan is het de beurt van moeder, die haar broer de tikka geeft. Zij vraagt René of ze hem ook een tikka mag geven. Graag, want dat is best bijzonder. Ook Sonja krijgt er een. Dan is er voor iedereen dal bath. We eten dat op zijn Nepalees, met de handen. We zijn er al een paar uur en het is heel gezellig. Na het eten gaat Sonja de laatste kleurpotloden kopen voor morgen. René moet blijven, want de mannen moeten kaarten om geld. Uiteraard verliest hij, wel 100 roepies, omgerekend zo'n 75 cent!
De rest van de middag verdelen we alle spullen op onze kamer. Dit gaat naar Bettyani, dat naar Gaun Farka. Een hele klus en alle bedden liggen vol. Dan weer alles inpakken want het moet morgen met een truck mee.
Na het avondeten ontmoeten we toevallig de broer van moeder Singh. Hij blijkt ook een winkeltje te hebben in een zijstraatje van de Lakeside. Hij brengt ons daarheen en we ontmoeten zijn vrouw en drie dochters. Het is gelijk heel gezellig en we praten honderd uit. Sonja koopt nog twee houdertjes in de vorm van handen. Daarin passen haar eigen visitekaartjes. René kan aardig afdingen, maar Sonja introduceert een nieuw fenomeen: opdingen. Ze betaalt veel meer dan de vraagprijs, tot verrassing en blijdschap van de verkoper. De familie wil nog met ons op de foto, in wisselende samenstelling. En of we de foto's willen toesturen via de mail. Beloofd.
Laat op de avond nog een optreden vanwege Dewali en dan keert eindelijk de rust weer. Hopelijk knappen Mar en Wim op zodat we morgen allemaal naar de scholen kunnen.